Categorie: Geen categorie

Veel te maken gehad met jaloersheid… en nog zijn er mensen die blijkbaar jaloers op me zijn. Ook ik ben jaloers geweest op andere mensen… of beter gezegd, een mix van bewondering en jaloersheid voor hun talenten en de courage zich te laten zien in al hun kleuren en pracht.

Wat maakt een mens jaloers?

Volgens mij het feit dat je je kleiner maakt dan je bent. Als je je afvraagt: ‘Wie ben ik, wat stel ik voor en kan ik het verschil maken?’ Het heeft mij jaren gekost om te begrijpen, maar vooral te voelen dat ik mijn eigen, unieke potentie en talenten heb, Te geloven in mezelf en te vertrouwen op mezelf. Stapje voor stapje de innerlijke stem toelaten, de innerlijke kracht ont-dekken en verder ontwikkelen. Het vertrouwen en geloof in jezelf langzaam opbouwen en verankeren. Dat is een intens proces van durven in het diepe te springen, te vallen en weer op te staan, uit je comfortzone stappen, afscheid moeten nemen van mensen die je niet kunnen volgen of begrijpen… en dat doet pijn!

Hedenochtend mogen observeren hoe moeilijk het is om elkaar te ‘tolereren’, te luisteren en te communiceren. Hoe vanuit goede bedoelingen, de emotie bij iemand (of een stil, verborgen pijn, angst?!) getriggerd wordt als de ander hem ‘aan-spreekt’ over ‘iets’ of het nemen van de verantwoordelijkheid. De boosheid en irritatie, intussen opgehoopt, door het niet bespreekbaar te maken, te onderdrukken of te slikken… komt dan als een vuurspuwende berg naar boven… Wat voor spel wordt hier gespeeld? De onmacht over de macht, of de macht over de onmacht…?!

Zolang WIJ ons hart gesloten houden, uit angst of onmacht en ons niet kwetsbaar durven op te stellen, blijft de tolerantie en het begrip naar elkaar helaas op een laag pitje staan. En kunnen kleine dingen escaleren tot ‘grote en schijnbaar onoverbrugbare’ kloven. Het gevoel van EENHEID is dan ver te zoeken… Jezus woorden, ‘Heb je naaste lief zoals je zelf’ zetten mij dan aan het denken. Zit daar de grote pijn, de bottleneck dat we onszelf niet lief hebben. Dat de pijn heel groot is en de eigenwaarde heel klein.

De grote boze ‘buitenwereld’

Het wordt tijd dat we wakker worden naar onsZelf. Dat we gaan ont-dekken wie we werkelijk zijn en niet ‘zoals het hoort’. En dat ‘iedereen van de wereld is en de wereld is van iedereen’ en niet afgescheiden door hekken, hagen, ras, intellect, bezit, geld en macht! Logisch dat mensen behoefte hebben aan een ‘veilige thuishaven’ en dat je dat inricht waar jij je prettig bij voelt. Maar beschouw de ‘buitenwereld’ met een open hart & mind, en niet als ‘de grote boze buitenwereld’ als het plaatje niet klopt volgens de regels van ‘zoals het hoort’.

Een hart onder de riem steken

Het wederzijds respect en accepteren dat een ander het op zijn of haar manier doet, blijkt nog moeilijk te zijn. Het gaat er toch niet om of onkruid door jouw schuld bij de buurman in zijn tuin groeit. Onkruid, wie heeft deze naam verzonnen, is ook een schepping van God. En veel zogenaamd onkruid heeft heilzame en genezende krachten. Het gaat er toch om dat we elkaar bekrachtigen, elkaar moed inspreken, een hart onder de riem steken als we dat nodig hebben, zonder oordeel maar met onvoorwaardelijke liefde…

Je hart openen is de weg naar vrede en liefde…

Het blijft een uitdaging om elkaar onvoorwaardelijk te accepteren en lief te hebben. In onze (on)macht?! door onverwerkte angsten en emoties, spuien we onze gal uit en lijkt het wel ‘mission impossible’ om het hart te openen, te luisteren met ons hart en te spreken vanuit het hart. Het ‘verharde hart’ heeft tijd nodig om te verzachten, zich te openen voor jeZelf. Helaas is dit voor sommigen van ons (nog) niet mogelijk… ‘mission impossible’?! Compassie blijven houden voor deze mens(en) is dan wat ik doe. Uit eigen ervaring weet ik dat je hart openen voor jeZELF de weg is naar vrede en liefde…

Pia Brand, heart tuned singer