‘Je bent een ontembare ziel. Hoe vaak er ook nee tegen je is gezegd, je onderdrukt bent door wetten en regels, het recht is ontzegd om je mooie, maar dwaze waarheid te vertellen, binnenin je heb je een voortdurende en liefdevolle levenskracht die niet kan worden ontkend. Ik heb altijd aan jouw kant gestaan bij elke uitdaging die je vrije geest tegenkwam, je aangemoedigd om op te staan en in je geloofd. Wanneer jij je schaamde, niet werd gezien, veroordeeld en belachelijk werd gemaakt, ik was er voor je. Ik maakte het allemaal samen met jou mee. Ik wist dat de tijd zou komen, dat je over deze ervaringen heen zou stappen. Om te beseffen dat je sterker was dan de anderen en weigerde om je af te laten kraken. Ik wachtte op dit moment om je direct moed te kunnen influisteren. Ik wist dat jouw ontembare blijdschap spoedig elk gevoel van schaamte zou verwerpen. Ik wist dat geen enkele kritiek of gebrek aan aanzien de spirit van je hart zou kunnen breken. Ik wist dat, ook al twijfelde je soms, diep van binnen bleef je zo ontembaar. Ik weet dat het alleen een kwestie van tijd is, voordat je geest weer ontembaar en vrij zal zijn´. Lees hier de volledige boodschap…
Met de beschaving van de mens kwamen ook sociale eisen. Soms kunnen deze nuttig zijn, zoals wanneer ze leiden tot een gevoel van gemeenschapszin en mensen leren samen te werken om de groei en ontwikkeling van het groter goed te ondersteunen. Die gemeenschapszin kan worden gevoeld in jouw kring, of tussen collega’s in het bedrijf waar je werkt. Het kan ook een groep mensen die niet bij elkaar in de buurt wonen, maar allemaal dezelfde interesse hebben, bijvoorbeeld op spiritueel of politiek gebied. Wanneer er verwachtingen en grenzen zijn ten aanzien van gedrag, en van leden van de gemeenschap wordt vereist dat ze aan die verwachtingen voldoen, wordt in het algemeen een zekere acceptatie van die gemeenschap verwacht, hetgeen dan ook een gevoel van erbij horen kan geven en de groep sterker maakt.
Maar voorwaarden worden niet alleen in de maatschappij gesteld. Ook religie kent regels. En ook families hebben regels – wat is acceptabel en wat niet, en dat kan heel erg variëren. Ze kunnen ook in breder zin cultureel worden bepaald – wat volken of landen of bepaalde sociale klassen zien als een deel van hun identiteit en welke aspecten zij verwerpen.
Het stellen van voorwaarden bepaalt in vele opzichten onze visie: de rol van het geslacht, seksualiteit, hoe we moeten leven, wat we moeten doen met ons geld, het soort mensen met wie we vrienden worden of een relatie krijgen, de mensen met wie we samenwerken. Het is van invloed op hoe we ons kleden, wat we spiritueel of religieus geloven, onze visie op rassen en andere landen, zelfs het soort werk wat we doen. Misschien zijn we opgevoed in een soort familie die behoorlijk open stond voor alles, maar dat betekent niet dat ook wij niet zijn gebonden aan maatschappelijke regels. Ze zijn gewoon anders.
Wat de eisen ook zijn, het stellen van voorwaarden aan mensen om deel van een groep te kunnen uitmaken kan heel indrukwekkend zijn, vooral wanneer iemand het zich niet helemaal bewust is. Wanneer je niet bewust de voorwaarden accepteert, dan beperkt het je in je keuzen. Ofschoon we vaak beseffen dat we niet vrij zijn, tenzij we de werkelijkheid direct kunnen en ervoor kiezen ermee te werken vanuit de eigen ruimte in ons hart, dan zijn we toch nog beperkt door de regels die de maatschappij aan ons stelt – vaak uit angst, schuldgevoel en schaamte.
Bewust kiezen is de enige manier om de confrontatie met de voorwaarden aan te gaan en vrij genoeg te worden er vraagtekens bij te zetten, zodat we zelf kunnen kiezen
Dit betekent vaak ook dat we moeten loslaten wat we hebben geleerd, je losmaken van angsten die je lichamelijk en geestelijk hebben beperkt. Zelfs wanneer we niet weten dat we voldoen aan de eisen die de wereld ons stelt, of vasthouden aan bepaalde ideeën gewoon omdat we zo zijn opgevoed en we er in moesten geloven, dan mogen we natuurlijk nog de fout maken om te denken dat onze mening de waarheid is. Dit zorgt voor strijd die gebaseerd is op het ego, de meest onbeduidende strijd die er bestaat. Deze gaat niet over groei en een geleidelijke ontwikkeling naar een win-win oplossing, maar over wie er gelijk denkt te hebben en meent het rechte te hebben op gedrag dat ten koste gaat van een ander en de ander diep in de ziel raakt. Als we onze voorwaarden niet bewust stellen – zelfs als die betrekkelijk opbouwend lijken – verliezen we de kunst om vragen te stellen, open te zijn, betrokken, en voor onszelf te besluiten of er niet meer in het leven is dan we nu denken.
Op een gezonde manier culturele voorwaarden stellen is bedoeld om ons richtlijnen te geven on in de maatschappij te kunnen functioneren. Door grenzen te stellen aan onze gedragingen kunnen we respectvol met elkaar omgaan. Op deze manier kunnen we een bijdrage aan de maatschappij leveren zodat een veilige en ondersteunende gemeenschap mogelijk wordt en kunnen we een goede kwaliteit van leven voor de leden creëren. Een minder bewuste, soms zelfs corrupte versie krijg je wanneer je geen persoonlijke keuzen mag maken, wanneer je zelfs geen vragen mag stellen. Wanneer gehoorzaamheid is vereist en het individu niet telt, dan werken de voorwaarden, die bedoeld zijn om een gezonde maatschappij te ontwikkelen, tegen, verlammen en wanneer deze ter harte worden genomen, zijn ze heel schadelijk voor het zelf dat zich wil ontplooien en groeien (dat doen gezonde wezens).
Wanneer die uitzonderlijke voorwaarden worden gesteld kunnen we niet flexibel zijn, niet kiezen, spontaan zijn of veranderen. Het voelt alsof onze wil wordt gebroken en we geen wil hebben, we worden misschien zelfs steeds depressiever, afgevlakt of hebben het gevoel dat we niet leven en onszelf beperken. Het lijkt of we van wil zijn veranderd, alles onderdrukken dat niet acceptabel lijkt of ‘vreemd’ bij het merendeel van het collectief of andere gemeenschappen waar we proberen bij te horen. We kunnen van binnen denken dat we aan alle voorwaarden moeten voldoen en dat we op die manier moeten leven, omdat wanneer we er anders over denken iedereen denkt dat we gek zijn. We laten misschien onze creativiteit varen en als we durven dromen, beschouwen we onze creatieve impulsen als niet anders dan fantasieën in plaats van de stem van ons hart die tot ons spreekt over wat er zou kunnen gebeuren als we bereid zijn om de reis van ons hoofd naar ons hart te maken.
Hoe authentieker we willen zijn in plaats van conventioneel, en hoe unieker, onconventioneel of creatief we van nature zijn (ook jij, misschien meer dan je denkt) des te meer vermijden we de voorwaarden ten gunste van levendigheid. Het betekent niet dat we ons van de wereld moeten afsluiten, ofschoon het soms ervoor nodig is om onszelf meer te kunnen ontdekken dat we onze woonplaats of ons thuisland moeten verlaten, of de godsdienst waarmee we zijn opgegroeid. Als je ooit het gevoel hebt dat je op het droge bent geworpen, of onder water wordt gehouden, of het zwarte schaap bent (of heel anders bent dan de rest) ervaar je de botsing van de voorwaarden met je authenticiteit.
Dit is geen eenmalige ervaring. Het gebeurt steeds weer terwijl je steeds meer tot leven komt, meer jezelf wordt, meer in de werkelijkheid, en overtuigingen en dogma’s tijdens dit proces van je afwerpt. Soms kom je een aspect van een geconditioneerde geest tegen, en dit blijft eigenlijk langer in je gedachten; je zult er nog een poosje langer aan willen vasthouden. Maar vaker zul je het gevoel hebben alsof je je een weg baant uit wat je is opgelegd en dat eigenlijk niets te maken heeft me je ware zelf. Je pelt die lagen af terwijl je misschien niet zeker weet wie je werkelijk bent – je weet alleen op dat moment wie je niet bent. Je leert jezelf kennen, maar pas wanneer je begint te beseffen dat je je misschien zorgen maakt dat je een beetje gek wordt. Je zult waarschijnlijk anders gaan denken dan de mensen om je heen, je hebt misschien niet zoveel mensen – of helemaal niemand – in je leven op dat moment die echt weten wat je doormaakt. Ze kunnen je beschuldigen dat je egoïstisch bent of je vreemd gedraagt, of je zelfs voor gek verklaren! Maar je bent het niet. Je wordt wakker – opnieuw – op een heel ander niveau.
Dit moet je niet forceren. Wanneer je lichaam er klaar voor is om meer tot leven te komen, dan voel je dit. Je zult ontevreden zijn over hoe de dingen nu zijn, je voortdurend afvragen: WAAROM moet dit zo zijn? Kan het niet anders? En je bent nieuwsgierig en verlangt naar meer. Misschien weet je zelfs niet waar je nieuwsgierig naar bent of waar je naar verlangt – maar het is het leven. Echte contacten, intimiteit – een kans om vrij jezelf te zijn en creatief, seksueel, spiritueel, jezelf laten zien, je stem te laten horen en je gevoelens en gedachten te tonen op een manier die het beste bij je past. Het verlangen te voelen en beseffen dat er op dit moment niet veel aan te doen is kan heel pijnlijk zijn. Het is de pijn die je aanmoedigt om ernaar te kijken, te zoeken, het avontuur te wagen en te ontdekken. Als de pijn sterk genoeg is, dan wordt de drang om tot leven te komen groter dan angst, groter dan je gehechtheid aan een ander of het verleden, en zul je de stappen nemen.
Deze kaart leid je hierbij. Luister naar je lichaam, je ontevredenheid, je ongenoegen, je hongeren naar, je verlangen. Dit zijn stemmen van binnen die iets echt willen. Je ben niet gewoon mal of doet moeilijk, en maakt van een molshoop geen erg. Je moet niet gewoon rustig blijven en doorgaan met je dagelijkse werk of blijven bij de dingen hoe ze zijn, alsof je een drama hebt gemaakt om niets. Misschien denk je dat wat je wilt voelen meer over alledaagse dingen gaat, maar eigenlijk wil je meer leven, meer worden doordrongen door spirituele liefde en aanwezigheid, en je ongelooflijk open voelen voor het leven, echt zijn, direct ervaren wat het leven je te bieden heeft. Je ziel wil niet dat je bang een keuze maakt uit de saladebar van het grote buffet van het leven. Het wil dat je met plezier kiest uit alles wat er met liefde voor je is klaargemaakt. Of anderen er nu over oordelen of het bewonderen, het schokkend vinden of inspirerend, dat is aan hen, niet aan jou.
De kaart Zij gaat volhardend verder geeft je ook een boodschap. Je kunt herstellen van alles. Je kunt beter worden van alles. Niets heeft je geest, je wil en je hart in wezen beschadigd, hoe gebroken je je soms ook kunt voelen. Je voelt je alleen gebroken om beter te kunnen helen. Het is niet onherstelbaar en zal het ook nooit worden.
Deze kaart vertelt je ook dat je ergens afscheid van neemt, er boven gaat staan, probeert afstand te nemen van je eigen levenspatroon, of van een patroon met betrekking tot een ander – en dat je hierin zult slagen. Focus je op je integriteit en de waarheid. Wees jezelf. Ben je vergeten wie je bent, maak je geen zorgen – je ware zelf is niet weggegaan en zal ook nooit weggaan. Onder elk laagje van netheid, eisen, schaamte of oordelen, of draaien en verdraaien, of proberen op een of ander manier anderen te behagen, je ware zelf is er nog. Het is er klaar voor en staat te wachten om tevoorschijn te komen, op een heerlijke en originele manier, om te gloriëren en tot leven te komen. Het is nooit te laat voor jou.
Ten slotte, als je hebt overwogen om een andere gaan te nemen, een relatie te beëindigen, je familie of groep in welke vorm dan ook te verlaten, zelfs gedragspatronen gebaseerd op gewoonte en angst los te laten, dan moedigt deze kaart je aan het avontuur aan te gaan, eruit te breken en je vrijheid op te eisen. Doe dit met liefde voor iedereen, en weet dat wanneer je je zelf toestaat tot leven te komen je wezen met licht zal worden vervuld. Je zult als een licht voor anderen zijn wanneer je je vrij opstelt zonder gehinderd te worden door voorwaarden. Je kunt ervoor kiezen om vrij te zijn. Spiritueel gezien heb je genoeg kracht om die keuze te maken.
Kaartendeck Kwan Yin Orakel van de ontembare Ziel
Alana Fairchild